Son birkaç aydır dünyanın çeşitli ülke ve kültürlerine yaptığım araştırma gezilerimde göç meselesini ele almış ve verilerimi toparlarken, canım ülkemin gündeminde: “Kombinim 350 bin!”, “kahvemi altın tozlu içerim”, “70 kilo beni dövemez” diyenlerin videoları olduğunu yine yeni yeniden şaşkınlıkla izledim.
Ne olacak bu dövüşçülerin hali, nereye gidecek bu gerginlik derken kanlı canlı bir sokak kavgası milyonları ekrana kilitledi.
Sosyal medya ve ülke gündemi böyle olunca, doğal olarak ülkemin gündem ve kitlesi ile ayna nöron etkisine girdim ve bende merak ettim. Kaan Kazgan ve Savaş Cebeci’nin milyonlarca izlenen sokak kavgası videosunu izledim, yorum ve tartışmaları bir göz atarak kendimi güncelledim. 234 sayfalık ekşi entry’si almış bir dövüşten bahsediyoruz, yani o kadar ilgi çeken bir video!
Sokak kavgası çocuklarımızı ve gençlerimizi şiddete teşvik ediyor mu?
Bu konuda birkaç yorum dinledim ve okudum. Ve tabii ki bir eğitimci ve anne gözünden böylesi görüntülerin paylaşımını tasvip etmediğimi belirtmek isterim ancak çocuklarımızı bu görüntülerden uzak tutabilmemizin mümkün olmadığını düşünüyorum. Zira telefonu olan çocuk ve gençlerimiz çok büyük çoğunluğu bu görüntüleri izledi. Maalesef uzak tutmak bu çağda gerçekçi bir yaklaşım değil. Şiddet hep ve her yerde var. Okullarımızda, mahallede, sanal oyunlarda, haberlerde, video ve canlı yayınlarda.
İster kurgu, ister PR çalışması, ister gerçek bir gelişme olsun, bu kavgaya çocuklarımız şahit oldu.
Kaan Kazgan’ın ONEDIO soru ve cevap videosunda tutumları son derece samimi, açıklayıcı, saldırgan bir tavırdan çok sınırlarını koruyan bir gerekçeyle gerginliğin tırmandığını ve bu patlamanın (kavganın) gerçekleştiğini sevimli, samimi ve efendi bir üslupla dile getiriyor. Kibar bir MMA salon bey efendisi vibe’ı alıyor insan.
Çocuklarımızla bu tarz görüntüleri nasıl konuşacağız? Nasıl okuyacağız? Nasıl bir tavır içinde çocuklarımızla bu olayı irdeleyeceğiz? Onlarla bu konuda hangi tonda konuşacağız? Aile gündemimize almaya değer mi? Yoksa tasvip etmediğimiz bir olay olduğu için yok sayarak görmezden mi geleceğiz?
Hiçbir görüntü ve olay tek başına şiddete teşvik etmeye yetmez. Olayları yorumlama şekli ve tepkimiz bir bakış açısı sunar. Çocuklarımız bu görüntüleri izlediler, gündemi biliyorlar. İletişim kanalımızı canlı tutmak için negatif bir olayı pozitif bir kazanıma çevirmek için büyük bir şans. Şiddet, sınırları, problem çözme becerilerini konuşmak için harika bir fırsat.
İşte size bu fırsatı kullanmak için bilgi ve tecrübeyle onaylı 4 adım:
1. Görüntüleri çocuklarınız ile birlikte çocuksu bir merak ile izleyin.
2. Samimi ve içten yorum yapmaktan kaçınmayın. Beğeni ve beğenmediğimizi yargılayıcı bir tondan değil, gerekçelere dayandırarak ifade edin. Yargılayıcı bir tutum, peşinden nasihati getirir. Bu da çocukla aranızdaki iletişim kanalını kapatır.
3. Güçlü ve açık uçlu sorularla çocuğunuzun fikirlerine kulak verin ve sözünü kesmeden, müdahale etmeden yorum yapmasına izin verin. Sen ne düşünüyorsun bu video hakkında? Sence kim haklı? Neden? Başka nasıl çözülebilirdi? Kim kazandı bu kavgayı? Sence bu olay PR olabilir mi? Bu olay neden bu kadar ilgi çekiyor? vs. soruları çocuğun yaş ve olgunluğuna göre uyarlanabilir.
4. Sorularla ve aktif dinleme ile iletişim kanalı açmış olacaksınız. Çocuklarımızın gündeminde olan bir kavga sahnesi içeren bir video üzerinden sınırlar, problem çözme, şiddet, öfke yönetimi, provokasyon vb. konular üzerine bir sohbete dönüşecektir ve tam bu noktada iletmek istediğimiz mesaj yerini bulacaktır.
Web
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio’nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
